پاهایم، راه رفتن، پیاده روی را دوست دارم. رفتن با پاهایم را دوست دارم. هروقت غمگینم، خوشحالم، پاهایم به کمکم آمده اند، آرامم کرده اند.
پاهایم را دوست دارم. رفتن را به من یاد داده اند، یکجا نماندن را، کوچ کردن را. به من یاد داده اند میشود دوباره راست قامت ایستاد. میشود مثل درخت نارون محکم بود.
اصلا به خاطر پاهاست که آدم این همه زیباست!
پی نوشت: در انتشار این متن تردید داشتم اما این پست شاهین کلانتری، مرا تشویق کرد به نوشتنش در اینجا. این پست او نیز درباره ی پیاده روی بسیار ارزشمند و کاربردی است.
