نمی دانم استحقاق خوانده شدن نوشته هایم را داشته ام یا نه اما از اینکه در این چند ماه نوشته هایم را اینجا خواندید، بسیار ممنونم.
بعد از این، در این وبلاگ می نویسم.
پیش نوشت: این متن را برای به روز شدن وبلاگم نوشتم. خیلی ارزش خواندن ندارد.
برای دوست عزیزی که قبلا کتاب می خوانده و الان کمتر می خواند، تصمیم گرفتم کتابی کم حجم و با تم روانشناسی مثبت گرا هدیه دهم. کتاب قله ها و دره های اسپنر جانسون را خریدم. بعد از چند صفحه خواندن، احساس کردم از کتابهای انگیزشی بازاری است و انگیزه ام برای خواندن آن کم شد. اما از آنجایی که می خواستم آن را یک بار برای خودم و بار دیگر از طرف دوستم بخوانم و برایش در حاشیه ی کتاب چیزی بنویسم، خودم را مجاب کردم تا کتاب را کامل بخوانم.
کتاب را خواندم و جواب بعضی سوالهای مرا هم داد و یادآوری آن چیزهایی بود که فراموش کرده بودم. کتاب به من یاداوری کرد حتی از چیزهای به ظاهر ناخوشایند هم می توان یاد گرفت.
به این فکر می کنم چه چیزهایی، چه تصمیمهایی را نیمه کاره رها کردم، فقط به این دلیل که فکر می کردم مثل این کتاب خوشایندم نیستند و اگر آنها را به پایان می رساندم، با اکنونم فرق می کردم.
۲۱
فروردين
پیش نوشت: این پست، احتمالا یک نوشته ی گیج کننده است. اول و آخرش را قیچی کرده ام و آنچه باقی مانده، شاید حرفهای نامفهومی باشد اما نوشتم که ذهنم سبک شود.
بهتر است جمله ام را اصلاح کنم، آیا لازم است در شرایطی که ما در مورد یک مسئله مقصر هستیم، برای جلب توجه و متقاعد کردن دیگران و ادامه ی گفتگو و جذاب به نظر رسیدن آن، بیش از حد، صادقانه از خودمان حرف بزنیم و خودافشایی کنیم؟
پیش نوشت: احساس می کنم این چند وقت خیلی در مورد سفر نوشته ام. اما اصلا دلم نیامد در مورد شیراز، این شهر دوست داشتنی و عاشق کننده ننویسم.
شیراز شهر نامهای زیباست. حافظ، سعدی، بهارنارنج، باغ دلگشا، باغ صفا، باغ ارکیده، باغ ارم، کتابسرای منگان و بازار ابریشم.
شیراز زیبا بود و سرسبز و شلوغ و آدمهایی که سلفی های پی در پی می گرفتند.
فروردین نود و هفت با سفر به استان بوشهر شروع شد و تجربه ها و دیدارهای ناب و تکرار نشدنی.
یکی از این تجربه های لذت بخش، دیدن شیرین نوروزی عزیز و گالری هنری سعادت بود. شیرین را از نوشته هایش می شناختم و وقتی این پستش را خواندم، چقدر خوشحال شدم و تعجب کردم از این هم زمانی و اینکه می توانستم این دوست عزیز را ببینم.
بعد از پرس و جوهای زیاد و نابلدیمان، مدرسه سعادت را پیدا کردیم. (پیشنهاد می کنم اگر خواستید به آنجا بروید، حتما از قبل، آدرس دقیق را از شیرین بپرسید)